Όταν η βιομηχανία της διασκέδασης κυριαρχεί βαθμιαία στα πάντα, όπως γίνεται τώρα, όταν οι νέοι, οι φοιτητές, τα παιδιά, εξωθούνται στην απόλαυση, στα ναρκωτικά, στη φαντασίωση, σε ρομαντικό αισθησιασμό, τότε οι λέξεις συγκράτηση και απλότητα πετιώνται μακριά και δεν τις σκέφτεται ποτέ κανείς πια.

 

Η απλότητα των μοναχών και των ασκητών που απαρνούνται τον κόσμο, που καλύπτουν τα σώματά τους με κάποιο είδος ράσου ή ένα κομμάτι ρούχου, αυτή η άρνηση του υλικού κόσμου σίγουρα δεν είναι απλότητα. Πιθανόν ούτε καν να τ' ακούτε τώρα αυτό, το τι συνεπάγεται η απλότητα. Όταν σας έχουν μάθει από παιδιά να διασκεδάζετε και να δραπετεύετε από τον εαυτό σας μέσα από τη διασκέδαση –θρησκευτική ή οποιαδήποτε– και όταν οι περισσότεροι από τους ψυχολόγους σάς λένε ότι πρέπει να εκφράζετε οτιδήποτε νιώθετε, γιατί οποιαδήποτε μορφή συγκράτησης ή σταματήματος είναι βλαβερή και οδηγεί σε διάφορα είδη νευρώσεων, τότε είναι φυσικό να στρέφεστε όλο και περισσότερο στον κόσμο των σπορ, της διασκέδασης, της ψυχαγωγίας ή των ναρκωτικών, που σας βοηθούν να δραπετεύετε από τον εαυτό σας, από αυτό που είστε. Η κατανόηση της φύσης, αυτού που είστε –χωρίς καμιά παραποίηση, χωρίς καμιά προκατάληψη, χωρίς καμιά αντίδραση σ' αυτό που ανακαλύπτετε ότι είστε– είναι η αρχή της απλότητας.