Ένα μυθιστόρημα, γεμάτο αγωνία, ανατροπές, ανατριχιαστικά μυστικά και άρωμα θανάτου…  Είναι ένα ασυνήθιστα ζεστό καλοκαίρι στα παράλια της βορειοανατολικής Αγγλίας. Η Τζούλι Άρμστρονγκ επιστρέφει στο σπίτι της μετά από μια νυχτερινή έξοδο και βρίσκει τον γιο της στραγγαλισμένο, ξαπλωμένο σε μια μπανιέρα γεμάτη νερό και καλυμμένο με λουλούδια…  Αυτός ο επιτηδευμένος φόνος συνεπαίρνει την ντετέκτιβ Βέρα Στάνχοουπ.

Σύντομα ανακαλύπτεται άλλο ένα πτώμα καλυμμένο με λουλούδια, αυτή τη φορά στη σχισμή ενός παραθαλάσσιου βράχου. Η Βέρα πρέπει να ενεργήσει γρήγορα και να ανακαλύψει αυτόν τον δολοφόνο που μετατρέπει τον θάνατο σε τέχνη.  Καθώς οι κάτοικοι της περιοχής αναγκάζονται να μοιραστούν τα πιο βαθιά και σκοτεινά μυστικά τους, ο δολοφόνος παρακολουθεί, περιμένει και ετοιμάζεται να δημιουργήσει άλλον έναν όμορφο, υγρό τάφο…  …Η πόρτα του μπάνιου ήταν κλειστή και η Τζούλι είδε λίγο φως στη χαραμάδα. Κλασικά πράγματα. Της έπαιρνε ώρες να πείσει τον Λουκ να μπει για ντουζ το πρωί, και εκείνος αποφάσιζε να κάνει μπάνιο στη μέση της νύχτας… Χτύπησε την πόρτα του μπάνιου. Ο Λουκ δεν απάντησε. Θα περνούσε πάλι μια από τις φάσεις του.  …Η Τζούλι γύρισε πίσω στο μπάνιο και χτύπησε δυνατά την πόρτα με ανοιχτή την παλάμη της. Στο τρίτο χτύπημα η πόρτα άνοιξε μόνη της. Δεν ήταν κλειδωμένη. Υπήρχε μια βαριά και γλυκιά μυρωδιά από αιθέρια έλαια, που η Τζούλι δεν αναγνώριζε. Τα ρούχα του Λουκ ήταν τακτικά διπλωμένα στη λεκάνη της τουαλέτας. Πάντα ήταν όμορφος. Από τότε που ήταν μωρό… Ήταν τα ξανθά μαλλιά και τα σκουρόχρωμα μάτια του, οι μακριές σκούρες βλεφαρίδες.  Η Τζούλι τον κοίταξε, βυθισμένο κάτω από το νερό, με τα μαλλιά του να εξέχουν στην επιφάνεια σαν συστάδες από φύκια. Δεν μπορούσε να δει το σώμα του από τα λουλούδια… Έπλεαν στο αρωματισμένο νερό. Μόνο τα άνθη, όχι οι μίσχοι και τα φύλλα…