Η οικογένειά μου κατάγεται από την Κωνσταντινούπολη. Το όνομά μου προφέρεται κανονικά Ατζιμάν, έτσι ήταν το όνομα των παππούδων μου. Είναι όνομα Εβραίων οι οποίοι κατέφυγαν στην Τουρκία, όταν εκδιώχθηκαν το 1492 από την Ισπανία. Μεγάλωσα στην Αλεξάνδρεια, μια πολυπολιτισμική κοινωνία ανάμεσα σε Ιταλούς, Αρμένηδες και βεβαίως Έλληνες.

Υπήρχε ένα μεγάλο μείγμα γλωσσών και πολιτισμών. Στην οικογένειά μου μιλούσαν ιταλικά, γαλλικά και λαντίνο, την ισπανοεβραϊκή γλώσσα, και σπανιότερα αγγλικά, αλλά όλοι τα γνωρίζαμε. Ο πατέρας μου και οι γονείς του μιλούσαν επίσης άψογα ελληνικά. Μετά το 1956, αφότου προέκυψε η κρίση του Σουέζ, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι εκδιώχθηκαν. Κάποιοι έμειναν, ο πατέρας μου αγόρασε την ιταλική υπηκοότητα και ιταλικό διαβατήριο και μείναμε μερικά ακόμα χρόνια, αλλά τελικά μας εκπάτρισαν, όπως έκαναν και με τους υπόλοιπους.
ΑΝΤΡΕ ΑΣΙΜΑΝ
Μια περιπλάνηση στη μυθική Αλεξάνδρεια στις αρχές του 20ού αιώνα με σταθμούς το ξενοδοχείο Σεσίλ, το ζαχαροπλαστείο Ντελίς, την περίφημη παραλιακή λεωφόρο, την Κορνίς - όλα τα τοπόσημα που χάρη στον Λόρενς Ντάρελ κέρδισαν τη λογοτεχνική αθανασία. 
Μια ξενάγηση στον κόσμο της οικογένειας Ασιμάν με πρωταγωνιστές μεταξύ άλλων: την πληθωρική Κωνσταντινουπολίτισσα γιαγιά, τη θρησκόληπτη Ελληνίδα γκουβερνάντα με το γαλλικό όνομα, τον καθηγητή των Ιταλικών που αφηγείται στον συνεπαρμένο νεαρό Ασιμάν τις περιπέτειες του Οδυσσέα στο νησί των Λωτοφάγων. 
Μια συναρπαστική και διαφωτιστική διάλεξη γύρω από την έννοια της ταυτότητας, της πατρίδας και του ανήκειν.