«ΕΔΩ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΜΟΥ». Ο Πυθαγόρας καθόταν οκλαδόν καταγής, με το κεφάλι γερμένο και τα μάτια κλειστά. Ήταν βυθισμένος σε κατάσταση απόλυτης συγκέντρωσης. Απέναντί του, έξι άντρες περίμεναν με αδημονία.Χωρίς καμία προειδοποίηση, η σθεναρή ψυχή του κλονίστηκε βίαια.

 

Η καρδιά του έπαψε να χτυπά για μερικά δευτερόλεπτα και αναγκάστηκε να καταβάλει τιτάνια προσπάθεια για να μην αλλοιωθεί κανένα από τα χαρακτηριστικά του. Οι πιο προχωρημένοι μαθητές του ήταν μαζί του και περίμεναν να αναδυθεί από τον διαλογισμό του για να τους μιλήσει. 

 

«Δεν πρέπει να καταλάβουν τίποτα» είπε μέσα του θορυβημένος. Μοιραζόταν μαζί τους τα περισσότερα προαισθήματά του, όχι όμως αυτό. 

Ο οιωνός ήταν πάρα πολύ ζοφερός. Τον βασάνιζε εδώ και βδομάδες, και συνέχιζε να μην του αποκαλύπτει καμιά λεπτομέρεια.

 

[…] «Μα τι;…»

 

Προτού ο Πυθαγόρας ολοκληρώσει τη σκέψη του, ο αγαπημένος του μαθητής έγειρε προς το μέρος του προσπαθώντας να τον πιάσει από το μπράτσο. Το αγκυλωμένο χέρι έμεινε στα μισά του δρόμου. Δοκίμασε να μιλήσει, αλλά το µόνο που κατάφερε να βγάλει ήταν ένα γουργουρητό που γέμισε αφρό το στόμα του. Ο λαιμός του, κόκκινος και φουσκωμένος, αυλακωνόταν αφύσικα από εξογκωμένες φλέβες. Καταμεσής στον ιερό ναό των Μουσών, ο Κλεομενίδης σωριάστηκε νεκρός. Κρότωνας, 510 π.Χ. 

 

Ο γέροντας φιλόσοφος –και πανίσχυρη πολιτική φυσιογνωμία της εποχής του– Πυθαγόρας ετοιμάζεται να διαλέξει τον διάδοχό του ανάμεσα στους δασκάλους της σχολής, όταν η πρώτη από μια σειρά δολοφονιών θα ρίξει βαριά τη σκιά της στην κοινότητα των πυθαγορείων. Πίσω από τα εγκλήματα διαφαίνεται ένας σκοτεινός και ισχυρός νους που δείχνει να ξεπερνά τον ίδιο τον Πυθαγόρα. Η αινιγματική κόρη του Πυθαγόρα, η Αριάδνη, και ο Αιγύπτιος Ακενόν, που έχει αναλάβει την πιο καλοπληρωμένη έρευνα της ζωής του, θα προσπαθήσουν να ανακαλύψουν ποιος είναι ο δολοφόνος, ενώ παράλληλα προσπαθούν να ξεκαθαρίσουν τη φύση της δικής τους σχέσης. Μια πρόκληση στην οποία τα φαντάσματα του παρελθόντος συναντούν τις σκοτεινές απειλές του παρόντος.