Καλοκαίρι 2011. Ο Αδόλφος Χίτλερ ξυπνά σ’ ένα άδειο οικόπεδο, στο κέντρο του Βερολίνου. Χωρίς πόλεμο, χωρίς κόμμα, χωρίς την Εύα. Εν μέσω απόλυτης ειρήνης και χιλιάδων αλλοδαπών, και με καγκελάριο την Άνγκελα Μέρκελ. Εξήντα έξι χρόνια μετά το υποτιθέμενο τέλος του, ο αυτοθεωρούμενος «στρατηλάτης όλων των εποχών»

ξεβράζεται στο παρόν και ξεκινά, ενάντια σε κάθε λογική, μια καινούρια καριέρα… στην τηλεόραση! Αυτός ο καινούργιος Χίτλερ δεν είναι μια κωμική καρικατούρα του Χόλυγουντ, αλλά ένας επικίνδυνα αληθινός άνθρωπος, που αναλύει με τον δικό του ιδιόρρυθμο τρόπο το περιβάλλον και εντοπίζει με οξυδέρκεια και ταχύτητα τις αδυναμίες των ανθρώπων. Ένας άνθρωπος που, με ακραίο πείσμα και παρωπίδες, ακολουθεί την προσωπική, αλλόκοτη λογική του –φανατικός, αλλά σίγουρα όχι ηλίθιος. Αλλά και η χώρα που συναντά είναι εξίσου αληθινή: κυνική, διψασμένη για επιτυχία και, παρά τις δεκαετίες γερμανικής δημοκρατίας, παντελώς ανοχύρωτη απέναντι σ' έναν δημαγωγό –μια χώρα εθισμένη στο κυνήγι της ακροαματικότητας, των «κλικ» και των «like» στο ίντερνετ.   Παρωδία; Σάτιρα; Πολιτική κωμωδία; Όλα αυτά και πολύ περισσότερα σε ένα μοναδικά επίκαιρο μυθιστόρημα για το οποίο το γερμανικό περιοδικό «Stern» προειδοποιεί: «Στην αρχή χαμογελάς. Μετά γελάς συνέχεια γιατί ο συγγραφέας πετυχαίνει τέλεια το ύφος του δικτάτορα. Σύντομα όμως το γέλιο σου παγώνει…».