Ο τόμος περιέχει τις θέσεις των Ελλήνων φιλοσόφων περί του έρωτος. Μετά από αναφορά στη θρησκεία και τη μυθολογία, το βάρος δίνεται στις περί έρωτος διδαχές των φιλοσόφων, από τον 6ο αιώνα π.Χ. έως τον 5ο αιώνα μ.Χ. Ακολουθεί επίμετρο με τις απόψεις βυζαντινών φιλοσόφων. Ακόμη, περιλαμβάνει σελίδες για τη μνηστεία, το γάμο, την παρθενία, την παλλακεία, τη μοιχεία, την πορνεία, τον εταιρισμό και τον παιδαγωγικό έρωτα.

Ο πολιτισμός των Ελλήνων, κυριότατα «ερωτικός» υπό πάσα έννοια (έρως των σωμάτων, των ψυχών, των αξιών κ.τ.λ.), «συγκρίνεται» στο τελευταίο κεφάλαιο με τους ζωντανούς και σήμερα πολιτισμούς της οικουμένης (Εβραϊκός, Κινεζικός, Ινδικός, Ισλαμικός, Ευρωπαϊκός, Αμερικανικός) και επισημαίνεται η διαφορά τους.